Vaak, heel vaak heb ik mij de laatste tijd afgevraagd of de ijdele botterik die het momenteel voor het zeggen heeft in de Verenigde Staten van Amerika, die keer op keer zijn handtekening aan de hele wereld toont als hij weer eens iets getekend heeft, ooit de moeite genomen heeft de prachtige woorden tot zich te nemen die als een symbool van welkom voor ‘the tired, the poor, the homeless’ gebeiteld staan in het beroemde Vrijheidsbeeld in de haven van New York: ‘The Mother of Exiles’ die met gesloten lippen met ontroerende woorden de vreemdelingen welkom heet. Men koos daarvoor de laatste strofe van het gedicht ‘The New Colossus’ van Emma Lazarus, die als volgt luidt:
‘Give me your tired, your poor, your huddled masses
Yearning to breathe free.
The wretched refuse of your teeming shore,
Send these, the homeless, tempest-tost to me,
I lift my lamp beside the golden door.’
(Nederlandse vertaling:
Geef me je vermoeiden en je armen,
Je vertrapte massa’s, snakkend naar vrijheid,
Het armzalig wrakhout, aangespoeld aan je rijke kust.
Breng hen bij mij die stormen beukten,
Die hun huis verloren.
Ik hef mijn lamp hoog naast de gouden deur!’)
Voor de geïnteresseerden volgt hieronder het gehele gedicht:
‘The New Colossus’
Not like the brazen giant of Greek fame
With conquering limbs stride from land to land.
Here at your sea-washed sunset gates shall stand
A mighty woman with a torch whose flame is the imprisoned lightning and her name: ‘Mother of Exiles’
From her beacon hand glows worldwide welcome,
Her mild eyes command the air-bridged harbor
That twin-cities frame.
Keep, ancient lands your storied pomp!
Cries she with silent lips.
Give me your tired, your poor, your huddled masses,
Yearning to breathe free.
The wretched refuse of your teeming shore,
Send these, the homeless, tempest-tost to me,
I lift my lamp beside the golden door.’
(Emma Lazarus)
Cobi Pengel, 22 juni 2018
Commentaires