Wie dol is op lezen, kan niet zonder een boekenlegger. Voor de leesfanaten die zo ‘gridi’ zijn dat ze vaak met meerdere boeken tegelijk bezig zijn, is het zelfs aan te raden er meerdere te bezitten. De echte lezer doet immers niet aan de verfoeilijke gewoonte een hoekje van de pagina om te vouwen (vaak met een scherpe vouw zelfs), om gemakkelijk terug te kunnen vinden waar men gebleven is.
Ik ben dol op lezen en bezit dus graag meer dan één boekenlegger, maar op de een of andere manier lijkt dat mij gewoon niet te lukken. Ik ben namelijk een beetje slordig en raak ze voortdurend kwijt. Een vriendin die vaak op vakantie ging had de gewoonte niet alleen koelkastmagneetjes maar ook boekenleggers van de plaatsen waar ze was geweest als souvenir voor mij mee te brengen. Op een gegeven moment had ik er dus nogal wat. Toen ze naar de Filippijnen was geweest, bezat ik zelfs een boekenlegger van bamboe, heel apart. Maar ook die ben ik kwijt. Vreemd, want boekenleggers bezitten noch beentjes noch vleugeltjes, dus waar blijven ze?
Toen ze weer eens allemaal op raadselachtige wijze foetsie waren, kreeg ik de laatste Kerstmis van een leesvriendin een schattige boekenlegger met vlindertjes…, misschien kunt u het wel raden: ook die is letterlijk gevlogen nadat ik er slechts enkele maanden veel plezier van had gehad.
Mijn favoriete boekenlegger, die ik niet eens als zodanig gebruik omdat hij nogal groot is, zit met een magneetje op mijn koelkast vastgeklemd zodat ik hem elke dag zie. Ismene en ik hebben er elk eentje gekregen (‘Two of a kind’ dus) van onze lieve vriend Reza die de door mij geschreven en door Ismene (PubSes) uitgegeven kinderboekjes ‘Knorina de zingende pingo’ en de beide ‘Tommy-boekjes’ voortreffelijk illustreerde. Op de boekenlegger van Reza heeft hij een scene uit een van de ‘Tommy-boekjes’ uitgebeeld. Die bijzondere boekenlegger zal ik nooit kwijtraken want daar zal ik superzuinig op zijn!
Maar nu…, maar nu…, was laatst ‘Kleine-Schat-Buurvrouwtje’ jarig! Ze is vijf geworden. Ik schreef al eerder over haar en haar mamma die ik ‘Grote-Mamma-Buurvrouw’ noemde. Ach wat flauw…., ik noem de schatten nu maar eens gewoon bij de naam. De kleine heet Kiyomi en de grote Jinaraja. Aan het einde van het verjaardagsfeestje kreeg elke gast een prachtige boekenlegger van Kiyomi cadeau. ‘Dol op Lezen’ staat er op de ene kant, met er onder een gestileerde tekening van iemand die, met een koptelefoon op omdat hij duidelijk niet gestoord wil worden, naar een luisterboek luistert! De andere kant leert ons: ‘Surinaamse luisterboeken op 1 plek,’ met daar onder de babbelende grietjebietjes van ‘Arki Wan Tori’. De website waarop de babbelende grietjebietjes, een vrolijk liedje én de tori’s te vinden zijn: www.arkiwantori.sr
Kiyomi’s mamma Jinaraja is de initiatiefneemster van het Surinaamse kinderluisterboekenproject en ik vermoed dus dat zij deze leuke (geplastificeerde) boekenlegger heeft bedacht, in elk geval heeft meegewerkt dat hij er kwam. Een originele promotie voor het luisterboekenproject ‘Arki Wan Tori’. Via de genoemde website dus te beluisteren. Ik wens groot en klein veel plezier met onze eigen Surinaamse kinderverhalen, geschreven door onze eigen Surinaamse schrijvers.
Cobi Pengel
コメント