De Vlaamse auteur Bernard Dewulf (1960) won met zijn ‘Kleine dagen’ in 2010 de Libris Literatuurprijs en in 2011 de Inktaap. ‘Kleine dagen’ is een hartverwarmend verslag van dagen waarin ogenschijnlijk kleine, maar voor de auteur grote dingen gebeuren. In ‘Kleine dagen’ observeert en beschrijft hij voornamelijk de ‘grote’ momenten in het leven van zijn jonge, opgroeiende kinderen. Met smart wacht hij op het moment dat zijn zoon de stripboeken zal vervangen door ‘echte’ boeken. Dan is er de avond dat het kind eindelijk de stemmen hoort van Winnetou en Old Shatterhand die al heel lang vanaf de boekenplank roepen: ‘Lees mij…, lees mij…!’ Er is geen houden meer aan… (Bij een Surinaams beginnend lezertje zou het de sluwe spinnenstem van Anansi kunnen zijn die roept: ‘Lees mij…, lees mij…’). ‘De zinnen sponnen een nieuwe wereld in zijn nieuwe hoofd zoals zinnen dat kunnen doen’, schrijft de auteur. Het is voor Bernard Dewulf een groots moment en in zijn enthousiasme gaat hij zelfs zo ver dat hij schrijft: ‘Er zijn weinig magischer momenten dan de eerste lezing: er is geboorte, de eerste lezing en dood.’
Het zijn de echte, de volhardende lezers bij wie het niet bij die eerste lezing blijft, maar die hun hele verdere leven blijven lezen. Zij zijn de bevoorrechten, omdat die magische momenten steeds blijven terugkomen en hun leven een extra dimensie geven die de niet-lezers ontberen.
Cobi Pengel