Drie diersoorten die regelmatig te zien zijn langs en op onze straten zijn zwerfhonden, papegaaien en aapjes. Zwerfhonden zijn ooit achteloos gedumpt door dierenvijanden of het zijn nakomelingen van achteloos gedumpte honden. Graatmager en ziekelijk zwerven ze rond. Aapjes en papegaaien worden gepropt in kleine kooien te koop aangeboden.
Vaak heb ik me afgevraagd: als er niemand zou zijn die deze dieren kocht, zou dan die ‘handel’ niet gauw voorbij zijn? Voor zover ik weet, is de wet die deze walgelijke praktijken verbiedt, er nog steeds niet. Ik hoop dat die er snel zal zijn. Dat dan ook de noodkreten van de mensen die er net zo over denken als ik, gehoord zullen worden. Dat er daadwerkelijk opgetreden gaat worden tegen deze dierenvijanden. Het is helaas niet reëel ze in diezelfde kooien te proppen…, maar een flinke boete mogen ze wel krijgen, in plaats van geld te ontvangen voor onschuldige, van nature vrije wezens.
Gelukkig zijn er ook dierenvrienden. Ik maakte enkele jaren geleden kennis met het door wijlen Henk Abrahams achtergelaten fenomeen: een groep die ‘stil’ elke namiddag op verschillende plaatsen zwerfhonden van eten voorzien. Een deel maakt thuis het eten klaar en een ander deel brengt het bij de honden. ‘Chapeau’ voor deze ‘stille’ dierenvriendinnen!
Ik ken ook een echtpaar waarvan zowel de man als de vrouw altijd blikken hondenvoer en brokken in hun auto heeft. Zodra ze een of meer graatmagere honden langs de kant van de weg zien, stappen ze uit en delen brokken en/of een blikje vlees uit. Ergens aan de rand van de stad leefden twee zwerfhonden, een mannetje en een vrouwtje. De man van het echtpaar trok zich het lot van het tweetal aan. Hij voorzag hen regelmatig van eten.
Niet lang daarna wierp het vrouwtje acht puppies. Twee vielen ten prooi aan awaries, van een derde werd een achterpootje afgebeten. Ondanks zorgvuldig toegediend antibioticum overleefde het de infectie niet. Het vrouwtje werd van extra goede voeding voorzien…, ze moest immers haar kindjes zogen!
Toen het er de tijd voor was, kregen de puppies wormkuren. Ze zagen er door de optimale zorg zo prachtig uit dat het geen moeite kostte om voor elk van de puppies een met zorg geselecteerd tehuis te vinden. Moederhond en vaderhond (inmiddels Noenoe en Benjhie gedoopt) werden kort daarna naar het dierenasyl gebracht voor sterilisatie resp. castratie. Een weekje herstel aldaar na de ingreep en ze konden weer terug naar hun vertrouwde omgeving. Noenoe en Benjhie waren uitgelaten van blijdschap met hun herwonnen vrijheid.
Nog steeds gaat de man elke vooravond ‘zijn’ Noenoe en Benjhie eten brengen. Ze kennen zijn auto en zijn bij het naderen ervan dol van vreugde. En –zeker weten- niet alleen om het vooruitzicht van een goede maaltijd en vers drinkwater, maar ook om het weerzien met hun Grote Vriend. Ook voor deze Grote (dieren) Vriend wil ik vele woorden samenvoegen tot één woord dat alles zegt: ‘Chapeau’.
Cobi Pengel