De wraak van de boomkip
Het uiterlijk van de leguaan draagt zeker bij aan verhalen die over het dier de ronde doen. In Suriname wordt de leguaan boomkip genoemd, een kaaiman waterkip en een hoenachtig bosvogel boskip. Het eten van leguanenvlees zou voor mannen potentieverhogend werken en bij vrouwen zou het een gunstig effect hebben op de vruchtbaarheid.
Een moeder van een jongeman vertelde over het voorgevoel dat ze kreeg toen hij een leguaan had gevangen. Hij had het dier de poten met plastic touw op zijn rug gebonden en hem in zijn auto gelegd. Toen hij thuiskwam, haalde hij een scherp mes om de boskip te ‘vellen’. Het beest bleek spoorloos verdwenen. De volgende dag verongelukte de jongen.
Indecent proposal
Een taxichauffeuse brengt me van Zanderij naar Kasabaolo. Ze zit dicht op het stuur en omdat ze korte armen heeft blijft er weinig ruimte over voor haar pronte borsten die van nood maar naar boven puilen. Ze vertelt me over een Engelstalige Hindoestaan die vroeg of hij haar misschien wat persoonlijks mocht vragen. Hij probeerde haar wijs te maken dat het verrichten van seksuele handelingen een tamelijk gangbare zaak is in India. De taxichauffeuse werkt iedere dag als beveiliger bij de Universiteit en rijdt ’s avonds tot diep in de nacht taxi en het is niet makkelijk voor haar de eindjes aan elkaar te knopen. Ferm besluit ze: “taxirijden is een eerbaar beroep! Nooit zou ik zoiets doen!”
Lanti
Theo werkt pakweg zeven jaar in Suriname en hoort regelmatig over mensen die werken bij Lanti. Deze gesprekken zijn met enige mystiek omgeven; mensen zouden er werken met de zeven-even mentaliteit: ze verschijnen op het werk, zetten de prikklok aan en smeren hem dan naar huis of naar één of ander bijbaantje in de beveiliging of de schoonmaak. Het gaat om spookambtenaren bij de overheid. “Winti wai, lanti pai”…”De wind waait, de staat betaalt.” Voor Theo wordt het Lantivraagteken steeds groter. Op een avond na de eerste paar biertjes heeft hij genoeg moed verzameld en stelt zijn maten de vraag: “Maar wie is nou eigenlijk die Lanti, waar jullie het steeds over hebben?”
Aalt Prins, - een jonge Nederlandse Neerlandicus, bracht zijn mini-sabbatical door in Suriname. Hij verwerkte zijn indrukken in zeer korte verhalen. Hierboven een drietal zkv’s. -