Deze blog gaat over twee bijzondere mensen die waarden vertegenwoordigen waarmee je een samenleving veiliger, ondernemender, meer solidair en saamhorig, en dus prettiger kan maken. In deze tijd van onuitroeibare corruptie, schaamteloze hebzucht, verwaterde beroepsethos, machtsmisbruik en dom kuddegedrag, zowel nationaal als internationaal, is het goed om je vast te kunnen houden aan bakens van integriteit en solidariteit. En dat zijn deze twee. Ik maak ze al langer dan 25 jaar mee in Schrijversgroep ‘77, dus ik weet waarover ik praat. De een is Alphons Levens en de ander Stanley Richard Slijngard, oftewel Sombra.
Alphons is een harde werker. Een bestuursfunctie hoeft hij niet. Hij is de onvermoeibare organisatorische trekker van de deelname aan allerlei beurzen en boekverkoopevenementen. Communicatie 10. Alle betrokkenen worden keurig ge-cct in de mail, krijgen de nodige informatie en verslaggeving. Tot de laatste cent wordt verantwoord. Hij wordt niet moe om uit te leggen waarom iets zo en niet zo gedaan moet worden, argumenteert gedateerd (alles na te trekken in verslagen), en – heel bijzonder - blijft meedoen als de meerderheid anders beslist. Dat alles pro deo, want zijn hart ligt bij de vereniging. Toch is hij geen loyalist. De titel van zijn boek “Wee het volk dat niet meer denkt” maakt duidelijk welke levensopdracht hij zichzelf heeft gegeven. Ga door Alphons, en blijf ons volk inspireren.
Soms denk ik dat Sombra niet verandert. Hij ziet er nog hetzelfde uit als toen ik hem leerde kennen. Hij doet basically dezelfde dingen. Hij is nog steeds moslim, de enige black muslim die ik echt ken, en begint nog steeds steevast zijn optredens met ‘Bhai aur bahien’. Nog steeds is zijn laatste act ‘Mi sa singi a son opo kon’, waar hij zijn negerschap roemt. Nog steeds betrekt hij Coronie, zijn geboortedistrict, bij zijn activiteiten. De laatste jaren heeft hij er regelmatig de Sombra Moksi Patu Kulturu Neti. En nog steeds schuwt hij er niet voor om in zijn eentje in hongerstaking te gaan als hij van mening is dat de samenleving in gevaar is. Nog steeds rijdt hij taxi, en nog steeds kan hij je helpen aan goed en goedkoop transport bij projecten. Sombra rookt niet, drinkt niet en zal nooit voor je liegen. Als hij ooit geld bij je tegoed heeft, krijg je het tot de laatste cent terug. Bijna had ik Sombra niet gekend, want hij had een ticket voor de gecrashte SLM-vlucht van 7 juni 1989. Was het ‘toeval’ dat zijn datum een dag van tevoren werd gewijzigd? Ik denk het niet. Ook hij heeft een levensopdracht die ons volk moet inspireren.
Ismene Krishnadath
Comments